Aan de voet van de Pyreneeën
Blijf op de hoogte en volg Frits & Marianne
11 Juni 2014 | Frankrijk, Maubourguet
Bonsoir lieve mensen,
Voor de laatste keer bonsoir, want als alles loopt zoals wij het graag willen wordt het morgen "ola".
Vanmorgen op tijd weg, 8.15 uur, uit Oloron. We troffen nog een Gronings echtpaar die we gisteren ook al hadden gezien. Zij waren in Spanje en Frankrijk de GR aan het lopen. Ze hadden in Spanje in de bergen sneeuw gehad en daarom waren ze naar Frankrijk gekomen. Eens wilden ze ook de fietstocht naar Santiago maken.
We hadden ons bij de bakker een lekkere sandwich gekocht voor tussen de middag en vort met de fiets!
Maar eerst moet ik nog wat vertellen wat gisteravond gebeurde.
We zaten op een terrasje voor een pilsje voordat we zouden gaan eten.
Er stonden 3 kleine tafeltjes met stoelen, wij het rechtse tafeltje en een man het linkse. Die man had een kruk bij zich en had een glaasje likeur o.i.d. voor zich staan.
Toen dat glas leeg was, probeerde hij op te staan, dat lukte maar niet want hij had maar een kruk, hij kon maar niet van die stoel komen. Ik zei tegen Frits dat we hem moesten helpen en ik stond al op. De man zag dat en zei dat hij het zelf wel kon, ik hoefde niet te helpen. Oké, ik weer zitten en uiteindelijk kwam die man recht te staan. Hij zette 2/3 passen en kiepte pardoes achterover, ik zag het aankomen maar was net te laat om een stoel onder z`n kont te duwen. Hij viel met z`n achterhoofd tegen de glazen deur waar een hele grote ster in kwam. Hij probeerde weer recht te komen, de kastelein erbij en nog een andere gast, wij stonden erbij, de man probeerde weer omhoog te komen en met hulp van de kastelein lukte het. Zoals jullie wel snappen was die man ladderzat!
Nou hij kon wel alleen lopen, geen hulp nodig, dus hij de weg overgestoken, de kastelein aan het jammeren over zijn glazen deur, overkant van de weg was een trap naar een kantoor en jullie voelen hem al aankomen, daar ging hij weer. Het was eerst een trapje omlaag en dan een trap naar boven. Nou, hij kwam daar dus helemaal niet omhoog. We zijn maar blijven zitten, maar ik vond het maar akelig allemaal. Na een klein half uur, er waren mensen langs gekomen maar aan de ogen van de man zagen ze genoeg, ze liepen dus gewoon door, is onze kastelein maar naar hem toe gegaan en heeft hem weer op de been gezet en mee terug genomen naar de bar. Daar was inmiddels de timmerman al gekomen voor de deur en wat we begrepen uit het gesprek moest de zatte man zijn pinpas te voorschijn halen. Hij moest dus betalen. Hij deed alles wat ze hebben zeiden, zo zat was ie. En aan zijn schaafwonden overal te zien, gebeurd dit dus heel vaak. Nou, we hebben betaald en zijn maar vlug gegaan.
Maar goed, weer op weg.
Van Oloron naar Moumour, een alleraardigst plaatsje. De route voor de 1e 15 km.was vrij vlak. Via Orin, Geus-d`Oloron naar l`Hopital-St. Blaise voor de eerste klim van 500 m, 7%.
In Mauleon hebben we ff gepauzeerd, bij de Lidl naar binnen en weer verder. Deze plaatsjes zijn allemaal heel vriendelijk maar je ziet er weinig mensen.
Verder richting St.Jean-Pied-de-Port. Na Musculdy kregen we een forse klim, 5 km lang waarvan 3 km 8%. Dit was dan onze eerste col. Col d`Osquich.
Voorproefje voor morgen!
Toen we boven waren, eerst een foto van ons bij het Col bord en daarna heerlijk onze belegde broodjes opgegeten.
Via St.Jean-le-Vieux en la Magdeleine naar St.Jean-Pied-de-Port. Het was nog vroeg, het was nog geen 14.00 uur, dus we wilden nog verder fietsen richting onze Roelandspas. Maar eerst maar eens gebeld of we een overnachtingsplaats konden vinden. Niet dus, nou toen was de keus snel gemaakt, we bleven in St.J-P-d-P. Bij het eerste hotel waar we voor stonden kwam net (!) de madam naar buiten en zij had plaats voor ons. Bingo!
Kamer is prima, ziet er allemaal heel netjes uit. Gelijk met ons kwamen er nog 4 fietsers aan, 3 uit Australie en een uit Nieuw Zealand. Zullen wel niet helemaal met de fiets zijn gekomen :)
Na het douchen het stadje ingelopen en Ger, het is inderdaad de moeite waard om boven bij de Citadel rond te lopen.
Dadelijk wat eten en vroeg slapen want morgen is een belangrijke uitdaging, volgens Frits. We zullen wel zien hoe het zal gaan.
Gefietst: 74 km.
Voor de laatste keer bonsoir, want als alles loopt zoals wij het graag willen wordt het morgen "ola".
Vanmorgen op tijd weg, 8.15 uur, uit Oloron. We troffen nog een Gronings echtpaar die we gisteren ook al hadden gezien. Zij waren in Spanje en Frankrijk de GR aan het lopen. Ze hadden in Spanje in de bergen sneeuw gehad en daarom waren ze naar Frankrijk gekomen. Eens wilden ze ook de fietstocht naar Santiago maken.
We hadden ons bij de bakker een lekkere sandwich gekocht voor tussen de middag en vort met de fiets!
Maar eerst moet ik nog wat vertellen wat gisteravond gebeurde.
We zaten op een terrasje voor een pilsje voordat we zouden gaan eten.
Er stonden 3 kleine tafeltjes met stoelen, wij het rechtse tafeltje en een man het linkse. Die man had een kruk bij zich en had een glaasje likeur o.i.d. voor zich staan.
Toen dat glas leeg was, probeerde hij op te staan, dat lukte maar niet want hij had maar een kruk, hij kon maar niet van die stoel komen. Ik zei tegen Frits dat we hem moesten helpen en ik stond al op. De man zag dat en zei dat hij het zelf wel kon, ik hoefde niet te helpen. Oké, ik weer zitten en uiteindelijk kwam die man recht te staan. Hij zette 2/3 passen en kiepte pardoes achterover, ik zag het aankomen maar was net te laat om een stoel onder z`n kont te duwen. Hij viel met z`n achterhoofd tegen de glazen deur waar een hele grote ster in kwam. Hij probeerde weer recht te komen, de kastelein erbij en nog een andere gast, wij stonden erbij, de man probeerde weer omhoog te komen en met hulp van de kastelein lukte het. Zoals jullie wel snappen was die man ladderzat!
Nou hij kon wel alleen lopen, geen hulp nodig, dus hij de weg overgestoken, de kastelein aan het jammeren over zijn glazen deur, overkant van de weg was een trap naar een kantoor en jullie voelen hem al aankomen, daar ging hij weer. Het was eerst een trapje omlaag en dan een trap naar boven. Nou, hij kwam daar dus helemaal niet omhoog. We zijn maar blijven zitten, maar ik vond het maar akelig allemaal. Na een klein half uur, er waren mensen langs gekomen maar aan de ogen van de man zagen ze genoeg, ze liepen dus gewoon door, is onze kastelein maar naar hem toe gegaan en heeft hem weer op de been gezet en mee terug genomen naar de bar. Daar was inmiddels de timmerman al gekomen voor de deur en wat we begrepen uit het gesprek moest de zatte man zijn pinpas te voorschijn halen. Hij moest dus betalen. Hij deed alles wat ze hebben zeiden, zo zat was ie. En aan zijn schaafwonden overal te zien, gebeurd dit dus heel vaak. Nou, we hebben betaald en zijn maar vlug gegaan.
Maar goed, weer op weg.
Van Oloron naar Moumour, een alleraardigst plaatsje. De route voor de 1e 15 km.was vrij vlak. Via Orin, Geus-d`Oloron naar l`Hopital-St. Blaise voor de eerste klim van 500 m, 7%.
In Mauleon hebben we ff gepauzeerd, bij de Lidl naar binnen en weer verder. Deze plaatsjes zijn allemaal heel vriendelijk maar je ziet er weinig mensen.
Verder richting St.Jean-Pied-de-Port. Na Musculdy kregen we een forse klim, 5 km lang waarvan 3 km 8%. Dit was dan onze eerste col. Col d`Osquich.
Voorproefje voor morgen!
Toen we boven waren, eerst een foto van ons bij het Col bord en daarna heerlijk onze belegde broodjes opgegeten.
Via St.Jean-le-Vieux en la Magdeleine naar St.Jean-Pied-de-Port. Het was nog vroeg, het was nog geen 14.00 uur, dus we wilden nog verder fietsen richting onze Roelandspas. Maar eerst maar eens gebeld of we een overnachtingsplaats konden vinden. Niet dus, nou toen was de keus snel gemaakt, we bleven in St.J-P-d-P. Bij het eerste hotel waar we voor stonden kwam net (!) de madam naar buiten en zij had plaats voor ons. Bingo!
Kamer is prima, ziet er allemaal heel netjes uit. Gelijk met ons kwamen er nog 4 fietsers aan, 3 uit Australie en een uit Nieuw Zealand. Zullen wel niet helemaal met de fiets zijn gekomen :)
Na het douchen het stadje ingelopen en Ger, het is inderdaad de moeite waard om boven bij de Citadel rond te lopen.
Dadelijk wat eten en vroeg slapen want morgen is een belangrijke uitdaging, volgens Frits. We zullen wel zien hoe het zal gaan.
Gefietst: 74 km.
-
12 Juni 2014 - 08:25
Luciënne:
Marianne en Frits,
wat heerlijk dat alles naar wens verloopt. Ik geniet telkens weer van jullie avonturen!
Lieve groet van mij en een pootje en knuffel van Djemma!
-
12 Juni 2014 - 08:46
Els:
Nou wat een avonturen allemaal!!!!
Fijn dat alles verder naar wens verloopt, en nu maar hopen dat de bergen niet te hoog zijn.
Super knap dat is het enige wat ik kan zeggen.
Kanjers zijn jullie!!
Els xxx -
12 Juni 2014 - 10:19
Monique & André:
Super dat jullie reis zo voorspoedig verloopt!
En zo knap van jullie. Diep respect voor jullie tweetjes. Eigenlijk voor iedereen die
zich aan dit avontuur waagt.
Met de foto's erbij is het nu dubbel zo leuk om jullie reis te volgen.
Nu in de Pyreneeën zullen jullie wel machtig mooie vergezichten hebben.
Veel succes met de cols!!!!
Groetjes Monique & André -
12 Juni 2014 - 19:41
Ster En Thea:
Hé Frits en Marianne,
Volgen met heel veel plezier jullie "helle tocht" Fantastisch wat een conditie jullie hebben. ( hadden we trouwens vorig jaar tijdens het KEN weekend in Zuid Limburg ook al gezien ) Geniet vooral van jullie tocht. Wij genieten van jullie verslagen en foto's. Veel succes verder.
Ster en Thea. -
12 Juni 2014 - 20:10
Door Zus Van Marianne:
Hoe gaat het met jullie, hier is alles goed
Fijn dat we jullie kunnen volgen, genieten ervan
groetjes,
Door en Thei -
12 Juni 2014 - 22:16
Mariet En Theo:
Nou Marianne en Frits, ook wij genieten van jullie reisverslagen, nogmaals Marianne aan jou is een schrijfster verloren gegaan, ik vind het leuk lezen, hoe jij verslag doet van jullie avontuur. Knap van jullie, gaat wel heel voorspoedig tot nu toe, hopelijk blijft dit zo in de bergen. Voor morgen; gezond weer op en met frisse tred in het zadel klimmen en bon voyage.
groetjes, Theo en Mariet -
13 Juni 2014 - 00:52
Hans Mulders:
Toch hadden jullie die gast op dat terras eigenlijk moeten aanspreken.
Wellicht was hij ook wel onderweg naar Santiago en verdronk hij zijn verdriet omdat ze hem de fiets gejat hadden. Zou zo maar kunnen toch?
Alle gekheid op een stokje......We hebben uit jullie verslaglegging al heel wat klimpartijtjes meegekregen, maar het echte werk staat er de komende dagen pas echt aan te komen.
Jullie liggen volgens mij aardig voor op het uiteindelijke schema (vijf weken toch?!) dus, doe het rustig aan. Die bergen lopen echt niet weg!
Heel veel sterkte voor de naderende etappes op weg naar Spanje.
Groet Hans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
